بوی گاز، به روایت دانش‌آموزان مسموم مدرسه دخترانه خیام اهواز
تاریخ انتشار: ۱۴ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۲۵۹۷۰۱
ایسنا/خوزستان اهواز، شهرک دانشگاه، مدرسه دخترانه خیام؛ اینجا جایی است که دختران دانش‌آموز اهوازی با صورت سرخ، گیج و ترسیده در حال بیرون آمدن از مدرسه هستند.
مدرسه دخترانه مقطع متوسطه اول خیام در خیابان ۳۸ دانشجو شهرک دانشگاه اهواز قرار دارد؛ دانش‌آموزان این مدرسه هم امروز (۱۴ اسفندماه) در ادامه مسمومیت‌های سریالی مدارس، دچار مسمومیت شده‌اند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
حدود ساعت ۱۱ صبح است. اطراف مدرسه شلوغ است؛ از سر کوچه تا مدرسه، زنان و مردان زیادی ایستاده‌اند؛ خودروهای پلیس و امنیتی سر خیابان اصلی و در مجاورت مدرسه ایستاده و از ورود خودروها به جز خودروهای اورژانس به خیابان مدرسه جلوگیری می‌کنند. سه دستگاه آمبولانس و یک اتوبوس آمبولانس جلوی در مدرسه و دو آمبولانس در مدرسه مستقر شده‌اند.
از بلوار اصلی تا کوچه‌های اطراف، همه در مورد مسمومیت دانش‌آموزان یک مدرسه حرف می‌زنند. راننده‌ای رد می‌شود و می‌گوید: "بالاخره مسمومیت‌ها به اهواز هم رسید."
مادرانی که خبری از فرزندشان ندارند سراسیمه خود را به مدسه می‌رسانند، به سر و صورت خود می‌زنند و دنبال دخترانشان می‌گردند.
تعدادی از دانش‌آموزان در آمبولانس‌ها اکسیژن می‌گیرند و بعضی هم به بیمارستان‌ها اعزام شده‌اند. بعضی از دانش‌آموزان هم از ترس این اتفاق تنها گریه می‌کنند و چشم به راه خانواده‌هایشان هستند تا آنها را به خانه ببرند.
مادری دوان دوان و با فریاد وارد مدرسه می‌شود و دنبال دخترش می‌گردد اما اسم دخترش را در لیست اورژانس نمی‌بیند و هر جا می‌گردد پیدایش نمی‌کند. همه می‌خواهند آرامش کنند تا مشخص شود دخترش جزو بیماران اعزام شده به بیمارستان‌ها است یا در گوشه‌ای از مدرسه یا خیابان است اما آرام نمی‌گیرد.
صدای داد و گریه مادران همه جا پیچده است؛ مادران و پدران با حالت عصبی و پرخاشگرانه از مسئولان مدرسه می‌پرسند که چگونه در مدرسه این اتفاق افتاده است؟ و به نیروهای امنیتی و انتظامی هم می‌گویند چه می‌شد اگر از روزهای قبل یک خودرو اینجا مستقر می‌کردید؟
مادر دیگری می‌گوید: چطور این اتفاق در مدرسه می‌افتد؟ مگر مدرسه حراست ندارد؟ سه ساعت است دنبال دخترم می‌گردم به من نمی‌گویند کجاست؟
فضای ناآرامی در مدرسه حاکم است؛ یکی گریه می‌کند، یکی فریاد می‌زند و یکی در گوشه‌ای آرام نشسته تا ببیند عاقبت این ماجرا چه می‌شود.
یکی از دانش‌آموزان می‌گوید: در کلاس بودیم که یک دفعه بویی شبیه مایع سفیدکننده آمد. اول معلم ما بو را حس کرد بعد کم کم حال بیشتر بچه‌ها بد شد. نفس بعضی از بچه‌ها تنگ شد و بعضی هم چشم‌هایشان شبیه کاسه خون شد اما معلم نمی‌گذاشت از کلاس بیرون بیایند و می‌گفت دارند فیلم بازی می‌کنند.
این دختر دانش‌آموز بیان می‌کند: کلاس ما ۲۷ نفر است و حال یکی از بچه‌ها خیلی بد شد و با آمبولانس به بیمارستان منتقل شد. خودم هم سرم گیج می‌رود.
یکی دیگر از دانش‌آموزان می گوید: یک دفعه از حدود ساعت ۸ بویی شبیه گاز آمد و خفه شدیم. حالا هم تا وقتی خانواده‌مان دنبال‌مان نیایند نمی‌توانیم به خانه برویم.
یکی از مادران با فریاد و گریه دنبال دخترش "ستایش" می‌گردد. داد می زند مگر مدرسه مسئول و سرایدار ندارد؟ چطور این اتفاق در مدرسه می‌افتد؟
مادر دیگری می‌گوید: هر روز می‌گویند چنین اتفاقی در مدرسه‌ای افتاده است. چرا این وضعیت ادامه دارد؟
دکتر شایسته شمی‌پور رئیس مرکز بهداشت غرب اهواز که در محل حاضر شده است، در گفت‌وگو با ایسنا در مورد علائم مسمومیت این دانش‌آموزان گفت: این دانش‌آموزان علائم قرمزی صورت، گر گرفتگی و تنگی نفس داشته‌اند اما باید معاینه شوند تا متوجه شویم چه علائم دیگری دارند.
رئیس مرکز بهداشت غرب اهواز گفت: البته برخی از دانش‌آموزان استرس داشتند و تنها گریه می‌کردند.
دکتر حبیب حی‌بر معاون درمان دانشگاه علوم پزشکی اهواز نیز در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره به افزایش تعداد دانش‌آموزان دچار مسمومیت مدرسه دخترانه اهواز اظهار کرد: تاکنون ۴۰ دانش آموز مدرسه دخترانه خیام دچار مسمومیت شده و به مراکز درمانی اعزام شده‌اند.
وی افزود: ۱۰ نفر از این بیماران به صورت سرپایی درمان و ترخیص شده‌اند و بقیه تحت نظر هستند. خوشبختانه هیچ کدام مشکل حادی ندارند و شرایط پایداری دارند.
حی‌بر بیان کرد: در حال حاضر نمی‌توان در مورد وضعیت مسمومیت این دانش‌آموزان اظهارنظر کرد و کمیته‌های تخصصی در حال بررسی مساله هستند.
به گزارش ایسنا، از روز گذشته مسمومیت سریالی دانش‌آموزان که مدتی است در استان‌های مختلف رخ می‌دهد، به مدارس خوزستان نیز رسید. روز گذشته یک مدرسه دخترانه در هفتکل و امروز نیز یک مدرسه دخترانه در اهواز. مسمومیتی که هنوز علت و عوامل آن مشخص نیست.
این اتفاق بیشتر در مدارس دخترانه رخ داده است و دختران دانش‌آموز را راهی بیمارستان‌ها کرده است. همچنان مسمومیت رخ می‌دهد و مردم چشم انتظار پاسخ و شفاف‌سازی مسئولان هستند.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: استانی اجتماعی اخبار اجتماعی خوزستان مسمومیت سریالی استانی اجتماعی استانی اقتصادی استانی شهرستانها استانی فرهنگی و هنری مسمومیت سریالی استانی ورزشی استانی علمی و آموزشی اخبار اجتماعی خوزستان استانی اجتماعی استانی اقتصادی استانی شهرستانها استانی فرهنگی و هنری دانش آموزان مدرسه دخترانه شده اند
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۲۵۹۷۰۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
معلم عشایری که پدرانه مشق علم و ادب می‌کند
ایسنا/گیلان مدیرآموزگار مدرسه عشایری قتئم قلعه چال ریک گفت: دانش‌آموزان عشایری بعد از اینکه پایه ششم را تمام می‌کنند به مدارس شبانه روزی در نواحی شهری می‌روند که این رفت و آمدها برای این دانش‌آموزان و خانواده‌هایشان سخت است، ای کاش می‌شد در ییلاقات همجوار یک مدرسه شبانه روزی دخترانه احداث کنند.
زندگی عشایری که سراسر با تلاش، زحمت و سختی فراوان در پستی و بلندی‌های کوه و دشت و طبیعت عجین شده لذت‌های خاص خود را دارد، اگر با عشایر همزیست شده باشی نمک‌گیر خوان پربرکت و صفای دل گرم‌شان می‌شوی تا حدی که حتی از عافیت و رفاه کار و زندگی در شهر می‌گذری.
عاطف باستانی‌فر مدیرآموزگاری که ۱۷ سال است با خواست و علاقه قلبی خود درس علم، ادب، مهر و زندگی را برای کودکان و دانش‌آموزان مناطق ییلاقی و عشایری در تالش مشق می‌کند و امسال به عنوان مدیرآموزگار نمونه شهرستان تالش برگزیده شده است.
وی هر روز مسیر طولانی ۳۵ کیلومتری را با ماشین شخصی و پس از آن مسیری را هم با پای پیاده طی می‌کند و به عبارتی خود می‌سوزد تا نور سوادآموزی در دل کودکان مستعد فراگیری دانش در ییلاقات عشایرنشین تالش قوت بگیرد و خاموش نشود.
باستانی‌فر دوره تحصیلی خود را تا سوم راهنمایی در حوزه شهری سپری می‌کند و پس از آن به دلیل مشکلات زندگی و برای کمک به خانواده ترک تحصیل می‌کند تا اینکه به خدمت سربازی می‌رود و بعد از اتمام خدمت، بنابر شرایط سنی در مدرسه شبانه ادامه تحصیل می‌دهد و دیپلم، فوق دیپلم حسابداری و لیسانس تربیت بدنی را دریافت می‌کند.
وقتی که با وی تماس می‌گیرم تا به مناسبت روز معلم صحبت کنم ضمن استقبال فرصتی می‌خواهد تا به نقطه‌ای برسد که آنتن‌دهی سهل‌تر باشد، اینگونه آغاز می‌کند: در قالب طرح مهرآفرین توفیق خدمت در آموزش و پرورش را پیدا کردم، ۱۷ سال و ۷ ماه سابقه آموزشی دارم، قبل از آن ۵ سال هم به عنوان امور دفتری و معاون در مدارس مناطق محروم بودم.
وی افزود: در حال حاضر مدیرآموزگار عشایری شهرستان تالش هستم از سال ۱۳۹۰ وارد حرفه آموزشی شدم، اولین منطقه خدمتم منطقه عشایری بره پشت بود که سه سال آموزگار چندپایه بودم، سپس به دهنه سراگاه منتقل شدم و ۶ سال هم آنجا خدمت کردم.
باستانی‌فر ادامه داد: از سال ۱۴۰۰ به ییلاق قائم قلعه چال ریک منتقل شدم که در حال حاضر در این مدرسه مدیرآموزگار هستم و الان ۵ پایه اول، دوم، سوم، چهارم و ششم را در این مدرسه تدریس می‌کنم، ۷ دانش‌آموز دارم که دو دانش‌آموز دختر پایه اول و یک دانش‌آموز دختر پایه ششم و بقیه آنها پسر هستند، چند نفر آنها از روستاهای همجوار ایربو و لِر و قلعه چال می‌آیند.
این معلم عشایری ادامه می‌دهد: دو فرزند به نام‌های امیرحسین که لیسانس برق دارد و امیرعلی امسال دیپلم گرفته و کنکور شرکت می‌کند،دارم . همسرم هم بازنشسته آموزش و پرورش است و لیسانس آی تی دارد و بر حسب علاقه به فضای آموزشی در حال حاضر مدرسه غیر دولتی دارد.
وی در خصوص مسیر رفت و آمد به مدرسه می‌گوید: هر روز از تالش ۳۵ کیلومتر را تا ییلاق قائم قلعه چال ریک طی می‌کنم و مجدد این مسیر را برمی‌گردم، البته تا یک مسیری با ماشین می‌روم و در نزدیکی پل ماشین را پارک می‌کنم و مجدد مسیر ۳۰ دقیقه‌ای را پیاده می‌روم تا به مدرسه برسم. حتی یکی از دانش‌آموزانم را که از روستاهای همجوار به مدرسه می‌آید تا یک مسیری موقع آمدن و برگشتن همراه خودم می‌آورم و می‌برم.
باستانی‌فر در خصوص تجربه آموزش چند پایه در یک کلاس گفت: به ترتیب پایه مباحث درس و تمرین و پرسش را از پایه اول آغاز می‌کنم، زنگ‌های تفریح فرصت‌های یک ربع برای استراحت دارند، چند پایه به نوعی تکرار و تمرین برای پایه‌های دیگر هم محسوب می‌شود.
این مدیرآموزگار مدرسه عشایری بااشاره به اینکه مدرسه تک کلاسه نوساز است که از سال ۱۳۹۸به همت خیرین مدرسه‌ساز احداث شده و در اختیار دانش آموزان عشایری قرار گرفته است، گفت: وسایل ورزشی و آموزشی، پروژکتور و لپ تاپ داریم و از نظر امکانات آموزشی تفاوتی با مدارس شهری ندارد، اما معتقدم آن فضا وامکانات آموزشی و بهداشتی که در شهر است باید در عشایری چند برابر شود.
وی در خصوص تفاوت آموزش در مناطق عشایری با سایر مناطق می‌گوید: بارزترین تفاوت تدریس در دوره کرونا مشهود بود در مناطق شهری به دلیل سهولت دسترسی به برق، اینترنت و سایر امکانات آموزشی آموزش‌های مجازی به سهولت پیگیری می‌شد اما برای مناطق ییلاقی چون به دلیل شدت وزش باد در این مناطق اغلب اوقات قطعی برق داشتند و آنتن‌دهی به دلیل پوشش منطقه مطلوب نبود، حضوری آموزش‌ها دنبال می‌شد.
وی پدارنه از شوق دانش‌آموزانش می‌گوید: دانش‌آموزان عشایری به شدت سختکوش هستند و با وجود اینکه کمک‌کار خانواده در امور دامداری و کشاورزی می‌باشند اما به نحو احسنت تکالیف و مشق‌ها را انجام می‌دهند.
این معلم عشایری در پاسخ به این سوال که چرا با وجود سختی‌های مسیر مصمم هستید که در مناطق عشایری تدریس کنید؟ گفت: من علاقه خاصی به عشایر دارم زیرا عشایر مردمان با صفا، صادق و پر تلاشی هستند، علاوه براین حضور در طبیعت علت دیگری است که باعث شده به عنوان آموزگار در مناطق عشایری خدمت کنم.
باستانی‌فر ادامه تحصیل دانش‌آموزان عشایر را مهم‌ترین دغدغه‌اش عنوان می‌کند و ادامه می‌دهد: دانش‌آموزان عشایری بعد از اینکه پایه ششم را تمام می‌کنند به مدارس شبانه روزی در نواحی شهری می‌روند که این رفت و آمدها برای این دانش‌آموزان و خانواده‌هایشان سخت است، ایکاش می‌شد در ییلاقات همجوار یک مدرسه شبانه روزی دخترانه احداث کنند زیرا بیشتر دانش آموزان عشایری دختر به دلیل مسافت مدرسه شبانه روزی بعد از اتمام پایه ششم ترک تحصیل می‌کنند.
این معلم که خود کوهنورد است و سابقه صعود به سبلان و دماوند هم دارد، در خصوص فعالیت‌های پرورشی دانش‌آموزان عشایر گفت: برای بچه‌های اردو برگزار می‌کنم که حتی خواهر و برادر کوچکترشان هم همراه خود می‌آورند، این اردو را در مسافتی نزدیک روستا و خارج از محیط مدرسه برگزار می‌کنیم و از نزدیک با داروهای گیاهی بومی منطقه و خواص‌شان آشنا می‌شوند.
وی با بیان اینکه معلم عشایر به نوعی عضو خانواده دانش‌آموزان است و همانطور که دلسوزانه درس می‌دهد و به دانش‌آموزانش کمک می‌کند با اولیای دانش‌آموزان هم ارتباط و تعامل صمیمانه دارد، تصریح کرد: گاهی اوقات که دانش‌آموز یا عضوی از خانواده‌شان بیمار می‌شود همراه خودم می‌آورم درمانگاه یا اگر به دارو نیاز داشته باشند از شهر تهیه می‌کنم برایشان می‌برم. حتی زمانی که فصل سرما و برف بود، کپسول خالی گاز را از روستا می‌آورم و شارژ می‌کنم و مجدد برایشان می‌برم، منظورم این است که در مناطق عشایری فقط معلم نیستیم به نوعی مثل عضوی از خانواده به اهالی در حد توان کمک می‌کنیم.
این معلم مدرسه عشایری قائم قلعه چال ادامه داد: حتی پیش آمده که در زمان برگشت بارش برف به حدی بوده که مجبور شدم ماشین را روستای ایربو بگذارم و یکی از اهالی که نیسان داشته، چادر ماشین‌ش را روی ماشین من کشیده و سه روز در منزل اهالی ماندم.
وی با اشاره به خاطرات تلخ و شیرین تدریس در مناطق عشایری گفت: سال ۱۳۹۹ وقتی در سراگاه مشغول خدمت بودم باید از ۷ پل چوبی گذر می‌شدیم تا به مدرسه برسیم، شدت بارش و وقوع سیل به حدی بود که پل‌ها را برد، آن روز من به همراه محمدعلی نیکخو که مدیرآموزگار بود و اکنون بازنشست شده، دانش‌آموزان را به صورت دست به دست و یکی به یکی از رودخانه عبور دادیم.
باستانی‌فر از آرزویش برای دانش‌آموزان عشایر می‌گوید: دانش‌آموزان عشایر فرشته‌های مظلومی هستند که شوق فراگیری آموزش دارند، باید خیلی بیشتر مورد توجه قرار گیرند. آرزو می‌کنم هیچ دانش‌آموز عشایری ترک تحصیل نکند. دانش‌آموز دختری داشتم که بنابر اجبار خانواده می‌خواست ترک تحصیل کند که بعد از کلی صحبت با پدرش توانستیم وی را راضی کنیم تا اجازه بدهد دخترش در مدرسه شبانه روزی ثبت‌نام کند و ادامه تحصیل دهد، الان همان دختر فارغ التحصیل شده و معلم است و هر وقت من را می‌بیند کلی تشکر می‌کند که شما نگذاشتید من ترک تحصیل کنم.
وی در پاسخ به این سوال که تاحالا هدیه روز معلم چی گرفتید، گفت: دانش‌آموزان خوب عشایری حاصل دسترنج‌شان که محصولات کشاورزی و دامی نظیر ماست و پنیر و تخم مرغ و شیر است، می‌آورند که باارزشترین هدیه است، من هم هفته‌ای یک روز همسرم غذا درست می‌کند برایشان می‌برم یا به عنوان تغذیه زنگ تفریح برایشان میوه می‌برم.
باستانی‌فر در پایان از خبرگزاری ایسنا که به یاد معلمان عشایری و ییلاقی بود، تشکر و قدردانی کرد.
انتهای پیام
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند